Genel Emek ve Toplumsal Olarak Yaratılan Değer

 

Genel Emek ve Toplumsal Olarak Yaratılan Değer Üzerine

Kevin Carson

çeviren: Lugburz
çevrilen asıl kaynak

 

Adam Arvidsson ("The Crisis of Value and the Ethical Economy" kitabının yazarı) P2P Araştırma e-posta listesine yakın zamanda gönderdiği bir yazıda, Marx'ın Grundrisse'deki "şifreli pasajına" atıfta bulunarak, komünizmin "iş birliğinin ve Genel Fikrin artan rolü tarafından yönlendirilen değer yasasının çöküşünün" sonucu olarak ortaya çıktığını yazdı.  Giderek artan bir zenginlik payı "ücret ilişkisinin emrettiği süreçlerin dışında üretilir", böylece "zenginlik üretimi toplumsallaştırılır ve 'yaşamın kendisi' ile çakışır hale gelir."

Arvidsson, açık kaynak kültürünü kıtlık sonrası komünist ekonominin etrafında örgütleneceği çekirdek olarak gören Oekonux (ismin sonundaki "-nux "u anladınız mı?) posta listesi etrafında toplanan Avrupalı Marksistler hareketinin bir parçası.

Ancak görünen o ki, bu Marksistler tarafından hedeflenen komünizm vizyonu, C4SS'deki bizler gibi serbest piyasa anarşistleri tarafından öngörülen toplum türüyle birçok yönden örtüşmektedir.

Bazı insanlar, genel toplumsal emek ya da fikri emek tarafından yaratılan zenginliğin artan kısmını, emek ve kazanç arasındaki bağı tamamen koparmak ve toplumsal ürün üzerinde bir "temettü" olarak bir tür garantili asgari gelir yaratmak için gerekçe olarak görmektedir.

Ancak gerçek bir serbest piyasa, devletin aracılığı olmadan bunu oldukça etkili bir şekilde yapacaktır.  Piyasa, rekabet yoluyla inovasyonun faydalarını toplumsallaştırır.  Yeni teknolojilerin ve süreçlerin genel yayılımının önüne engeller koyan patentler ve telif hakları olmasaydı, inovasyonun belirli bir çıktı düzeyi için emek zamanını ve fiziksel girdi maliyetlerini azaltma etkisi, emtia fiyatlarının düşürülmesi yoluyla tamamen toplumsallaştırılırdı.  Teknolojideki ilerlemeler masaüstü yayıncılığı geleneksel yayıncılığa kıyasla yüz kat daha ucuz hale getirdiğinde ya da ucuz CNC takım tezgâhları bir garaj fabrikasının maliyetini vasıflı bir işçinin iki aylık ücretine düşürdüğünde, sonuç olarak meta fiyatının ortadan kalkan kısmı kolektif olarak el konulan bir toplumsal emek biçimidir.

Serbest piyasanın doğal süreci, inovasyonun faydalarını fiyatları düşürerek toplumsallaştırmaktır.

Bunun gerçekleşmesini engelleyen en önemli şey yapay kıtlıktır.  Tom Peters, The Tom Peters Seminar'da, Minolta fotoğraf makinesinin fiyatının onda birini parça ve işçiliğin oluşturduğunu, fiyatın geri kalanının "fikir" ve "efemeradan" oluştuğunu söylerken oldukça coşkuluydu.  Ancak doğası gereği, aklın ürünleri kamusal bilgi haline geldiklerinde "toplumsal mülkiyet" haline gelirler.  "Fikri" bir rant kaynağı olarak sermayeye dönüştürmenin tek yolu, insanların birbirlerinin fikirlerini kullanmalarını engellemektir.  Patentleri ortadan kaldırırsanız Minolta fotoğraf makinesi onda bir fiyatına mal olur.  Fiyatının serbest piyasada kaybolan yüzde doksanı toplumsallaştırılmış genel akıldır ve garantili bir gelirle asla olamayacağı kadar etkili bir şekilde toplumsallaştırılmıştır.

Avusturyan iktisatçı Carl Menger "ekonomik olmayan mallar"dan bahsetmiştir, malların miktarı arz miktarına oranla o kadar fazladır ki "tasarruf eden insan"ın nesnesi olmaktan çıkmışlardır.  Gerçekte, "ölçmek için çok ucuz" mallardı.

Ve üretimin maddi ön koşulları (metalara dönüşen hammaddeler ve bunları üretmek için gereken emek), "Genel Fikir " ile -ücretsiz olarak elde edilebilen ve devlet tarafından zorla tekel altına alınmadığı sürece değişim değerine hiçbir şey katmayan bilimsel ve teknolojik bilginin toplumsal bütünü- karşılaştırıldığında giderek daha az önemli hale gelmektedir.

Bireyci anarşist Benjamin Tucker'ın bir asır önce yazdığı gibi, serbest piyasadaki rekabetin etkisi toprak ve sermayenin faydalarını toplumsallaştırmaktır.  Aynı şekilde, gerçek anlamda serbest bir piyasadaki rekabetin etkisi de "Genel Fikrin" faydalarını toplumsallaştırmaktır.

İnovasyonun faydalarının bu şekilde toplumsallaştırılması, açık kaynak hareketinin merkezinde yer almaktadır.  Donanım ve yazılım korsanları, keyif aldığımız şeyleri üretmek için gereken emek zamanını ve malzeme maliyetini azaltarak, tükettiğimiz şeylerin giderek daha büyük bir kısmını ekonomik değer alanından ve nakit bağlantısından çıkarmaktadır.  Bir malın fiyatının giderek daha büyük bir kısmı genel toplumsallaştırılmış akıl tarafından yok edildikçe ve onu satın almak için çalışmamız gereken saatler eski değerinin bir kısmına düştükçe, o mal ekonomik olmayan bir mal statüsüne daha da yaklaşıyor.   Bir zamanlar haftada kırk saatte üretilen tüketim malları on saatlik emekle üretilebildiğinde, hepimiz bir tür "garantili gelir" ile yaşıyoruz demektir.